dawno nie miałam tak złego dnia, a w sumie popołudnia. tak dawno, że aż nie pamiętam kiedy ostatnio. przymus rodzi we mnie bunt i chęć ucieczki. agresja tym bardziej. zawiodłam się znowu, boli. szkoda słów. ale wiem, że będzie lepiej, bo zawsze może być gorzej. walczę, upadam i podnoszę się. tak zwane życie. idę się z tym przespać, jutro znowu będzie dzień.

do października muszę uzbroić się w cierpliwość i widzieć tylko te dobre strony(?)

żeby nie zwariować

.

ownlog.com :: forum :: wróć